Έφυγες σαν φύλλο στο βοριά
κι εγώ απέμεινα εδώ
να ψάχνω δύναμη ξανά
να συμπληρώσω το κενό
ξαφνικά με απειλεί
η γκρίζα μοναξιά
κι η πυξίδα μου μακριά σου
γράφει πουθενά
Πάρε την αγάπη μου
κάνε τη φυλακτό σου
κι όπου και να βρίσκεσαι
θα ‘μαι στο πλευρό σου
πάρε την αγάπη μου
βαλ’ την στην καρδιά σου
κι όταν μόνος σου θα κλαις
θα ‘ρχομαι κοντά σου
Γέμισαν τα μάτια μου βροχή
και τον καθρέφτη μου ρωτώ
αν ότι ζήσαμε μαζί
το `χω λατρέψει μόνο εγώ
που να είσαι
πια γεγγάρια τώρα προσκυνάς
σε πια χέρια ξημερώνεις
ποιόν γλυκά φιλάς
