Στου σπιτιού σου το δρομάκι τούτο το βραδάκι
μεθυσμένος απ’ αγάπη μερακλώθηκα.
Κι όταν η παλιά μου ρότα μ’ έφερε στην πόρτα
δεν μου άνοιξες σαν πρώτα και πληγώθηκα.
Πάρ’ απόψε την καρδιά μου σπίτι σου, κυρά μου
τους καημούς μου ξαναμέτρα, μερακλώθηκα.
Το πρωί θε να το ξέρω αν θα υποφέρω
αν είν’ η καρδιά σου πέτρα κι αν ματώθηκα.
