Όταν δακρύζει ένας άντρας να λυπάσαι,
είναι στην άκρη του γκρεμού, να τον φοβάσαι,
η μοναξιά κι ο εγωισμός τον τελειώνει,
ο πληγωμένος αντρισμός πάντα σκοτώνει.
Πάρε παράδειγμα εμένα, εμένα,
που μια γυναίκα μ’ έφερ’ ως εδώ,
πάρε παράδειγμα εμένα, εμένα,
που έχω πάψει, τώρα πια, να ζω.
Λάθος νομίζεις πως οι άντρες δεν πονάνε,
όταν ματώνουμε εμείς, δεν το ξεχνάμε,
είναι εικόνες που μας καίνε, μας τρομάζουν,
μας σημαδεύουν, μας φωτίζουν, μας αλλάζουν.
Πάρε παράδειγμα εμένα, εμένα,
που μια γυναίκα μ’ έφερ’ ως εδώ,
πάρε παράδειγμα εμένα, εμένα,
που έχω πάψει, τώρα πια, να ζω.
