Πάρε το δάκρυ μου, βοριά
και κάν’ το μαύρη μπόρα,
και τον βαρύ μου στεναγμό
αν θέλεις κάνε κεραυνό
και κάψε αυτήν που μ’ έκαψε,
όπου και να ‘ναι τώρα.
Σαν βασίλισσα, βασίλισσα την είχα,
μα με πρό μα με πρόδωσε μια νύχτα.
Κάψε τη μαύρη της ψυχή,
την άπονη καρδιά της,
μη λυπηθείς την ομορφιά
που κρύβει μίσος και ψευτιά,
μα ούτε και τα μάτια της,
ούτε τα δάκρυά της.
Σαν βασίλισσα, βασίλισσα την είχα,
μα με πρό μα με πρόδωσε μια νύχτα.
“Όχι” δε άκουσε ποτέ
σε ό,τι μου ζητούσε,
τα πάντα είχα στερηθεί
μην τύχει και μου πικραθεί,
μα σήμερα με πρόδωσε,
λες και μου το χρωστούσε.
Σαν βασίλισσα, βασίλισσα την είχα,
μα με πρό μα με πρόδωσε μια νύχτα.
