Γεια σου Γιάννη παλληκάρι
που σου ασπρίσαν τα μαλλιά.
Πες μας καμιά παροιμία
που σου μάθαιναν παλιά.
Τα σκυλιά και το φεγγάρι,
το μαχαίρι του φονιά
σ’ όποιον ξέρει να κοιτάει
φαίνονται όλα μαγικά.
Γεια σου Γιάννη ξεδοντιάρη
που δε σου ‘μεινε μυαλό.
Πες μας καμιά παροιμία
από τον παλιό καιρό.
Των αθώων τα τραγούδια,
του κατάδικου η στριγκλιά
όποιον ξέρει να τ’ ακούει
του γλυκαίνουν τα αυτιά.
Άσε τις φιλοσοφίες
μίλα μας πιο καθαρά.
Θα μας πεις για την αγάπη
που σου πήρε τα μυαλά;
Στην αγάπης το πηγάδι
όποιος ρίχνεται βαθιά
αν μπορέσει να βγει πάλι
δεν τον καίει πια η φωτιά
