Με χιονόνερο και κρύο
πέρασα από μια πλατεία
και μου φωνάζει ένας μικρός:
“Πάρτε κύριε λαχεία”.
Εγώ δεν έχω τύχη
πικραμένο μου αγόρι
δώσ’ μου όμως δυο λαχεία
και άντε σπίτι μην κρυώσεις
στη βροχή στο ξεροβόρι.
“Άραγε ποια αμαρτία να πληρώνει ο μικρός;”
Το ‘λεγα και περπατούσα μες στο κρύο βιαστικός.
Εξαναπέρασα μια μέρα μα το αγόρι δεν το είδα
γιατί αρρώστησε βαριά από την κακοκαιρία.
Το φτωχό το σπιτικό του το έμαθα και αμέσως πήγα
και ω συμφορά μου! Τι με βρήκε! Μου φωνάζει μια γυναίκα:
“Το παιδί σου ξεπληρώνει τη δική σου αμαρτία!
