Βρε Πασαλιμανιώτισσα,
τσαχπίνα ζωντοχήρα
πως μ’ έριξε στα χέρια σου
η άτιμή μου μοίρα
Μου `χεις ανάψει μια φωτιά
και ντέρτι στο κεφάλι
και μια πληγή που δεν μπορεί,
να γίνει πιο μεγάλη
Μέσα στα χασικλίδικα
φουμάρω ολοένα
γιατί έχω ζωντοχήρα μου
καρασεβντά με σένα
Ζωντοχήρα μου εσύ με τρέλανες!…
Τον μπαγλαμά μου παίζοντας
τον πόνο μου σου λέγω
Βρε Πασαλιμανιώτισσα
σου τραγουδώ και λέγω
Άκου με τι παράπονο
το ντέρτι μου φωνάζω
αφού για σένα τραγουδώ
και βαριαναστενάζω
Μέσα στα χασικλίδικα
φουμάρω αλοένα
γιατί έχω ζωντοχήρα μου
καρασεβεντά με σένα
Ζωντοχήρα μου εσύ με τρέλανες!.
