Ανάθεμα τη μάνα σου
που σ’ έκανε μοδίστρα
και παρατάς το ράψιμο
και φτιάχνεις τη χωρίστρα.
Τα μάτια σου τα όμορφα
που χαμηλοκοιτάζουν
όταν γυρίσουν και με δουν
μες στην καρδιά με σφάζουν.
Τη μάνα σου την πονηρή
κρασί θα την ποτίσω
να πέσει ν’ αποκοιμηθεί
να ’ρθω να σε φιλήσω.
