Ο Μπάιρον πίνει, ο Βάκχος γελάει
Κλείνει τα μάτια του στο φως της μέρας
Κουνάει τα κέρατα, χτυπάει τα φτερά
Ο Μπάιρον άγγελος, ο Μπάιρον τέρας
Από τον Τάμεση ως τον Αλή
Καμιά συγχώρεση, καμιά ελπίδα
Ίδια τα σύννεφα, η ίδια πληγή
Ο Λόρδος Μπάιρον χωρίς πατρίδα
Ακούς από μακριά τη κραυγή
Κοιτάζοντας τους πύργους της Μάνης
Πειρατές, πειρατές
Ήρθες ως εδώ να σωθείς
Ή μήπως ήρθες εδώ να πεθάνεις
Ιαχές, ιαχές
Πού ‘ν’ το χρυσάφι σου, ποιος το μετράει
Πατριδοκάπηλοι κι απατεώνες
Σε έναν εμφύλιο κανείς δε νικάει
Αλήθεια πέρασαν δύο αιώνες
Ποτάμι ο χρόνος κυλάει αργά
Κανέναν η άνοιξη δε περιμένει
Μπροστά στα μάτια μας η ομορφιά
Κι εμείς ελεύθεροι πολιορκημένοι
Τόσα πολύχρωμα βεγγαλικά
Μοιάζει ασήκωτη η πανοπλία
Κάτω απ’ τη μάσκα της χαμογελά
Κι αλλάζει πρόσωπο η τυραννία
Τ’ άλογα μες στη βροχή
Κοιτάζουν κουρασμένα τη θάλασσα
Πυρετός, πυρετός
Είναι αυτή εδώ η ακτή
Κι αυτός ο τελευταίος που διάλεξες
Ουρανός, ουρανός
Μοιάζουν όλα τώρα τόσο καθαρά
Μέσα στην ψυχή σου βρέχει χρόνια
Τρέμουν οι καθρέφτες, τρέμουν τα νερά
Μία λιμνοθάλασσα αιώνια
Μοιάζουν όλα τώρα τόσο καθαρά
Μέσα στην ψυχή σου βρέχει χρόνια
Τρέμουν οι καθρέφτες, τρέμουν τα νερά
Μία λιμνοθάλασσα αιώνια
Ο Μπάιρον σβήνει κι ο Βάκχος αργά
Φεύγει και κρύβεται μέσα στο πλήθος
Πες μου στ’ αλήθεια τι σημαίνει σκλαβιά
Ο Μπάιρον ήρωας, ο Μπάιρον μύθος
Ο Μπάιρον ήρωας, ο Μπάιρον μύθος
