Τόσα μπερδέματα όλα τα έλυσες
τόσα συμπλέγματα όλα τα διέλυσες
τα άγρια κύματα τα έκανες ήρεμα
τα άτονα βήματα τα έκανες ζωηρά.
Κοίτα, μου έδωσες κουράγιο
έμοιαζα ναυάγιο σε απότιστο άδειο μουράγιο,
κοίτα, που σε εσένα βρήκα
το μέρος που ανήκα και πίσω μου ούτε κοιτάω.
Δεν κοιτάω πίσω, θέλω απλά να ζήσω
ότι έρχεται πες μου να αντιμετωπίσω
την μιζέρια ρούχο δεν ξανά φοράω
πήγαινε με όπου πας εγώ μαζί σου πάω.
Πάω…μην ρωτάς που πάω
ούτε που με νοιάζει δεν ξέρω και ούτε ρωτάω.
Πάω…τον δρόμο σου τραβάω
με πίνεις σε μεθάω και ένα μόνο ξέρω πως σ’αγαπάω.
Τόσα διλήμματα τα έκανες θρίματα
τόσα προβλήματα τώρα ασήμαντα
τις βαρυχειμωνιές της καλοκαίριασες
τα γκρίζα σύννεφα τα ηλιοέλουσες.
Κοίτα, μου έδωσες κουράγιο
έμοιαζα ναυάγιο σε απότιστο άδειο μουράγιο,
κοίτα, που σε εσένα βρήκα
το μέρος που ανήκα και πίσω μου ούτε κοιτάω.
Δεν κοιτάω πίσω, πάντα έμενα πίσω
όταν πήγαινα τα πίσω μου να λύσω
κοίτα βήμα ανοίγω, δεν ξανά γυρνάω
πήγαινε με όπου πας εγώ εκεί θα πάω.
Πάω…μην ρωτάς που πάω
ούτε που με νοιάζει δεν ξέρω και ούτε ρωτάω.
Πάω…τον δρόμο σου τραβάω
με πίνεις σε μεθάω και ένα μόνο ξέρω πως σ’αγαπάω.
