Πέφτουν τα φύλλα απ’ τα κλαριά χλωμά και μαραμένα
και το βαρύ φθινόπωρο τον ήλιο σκοτεινιάζει
κι εμένα το κορμάκι μου το τρώει το μαράζι.
Πέφτουν τα φύλλα απ’ τα κλαριά
κι εγώ είμαι άρρωστος βαριά.
Ο πόνος έκανε φωλιά στην ορφανή καρδιά μου
και βράδιασε και νύχτωσε κι αυτή η μέρα πάει,
κανείς δεν ήρθε να με δει, κανείς δε μ’ αγαπάει
Ο πόνος έκανε φωλιά
στην ορφανή καρδιά μου.
Πέφτουν τα φύλλα απ’ τα κλαριά, λυγίζουνε τα δέντρα
κι εσύ μανούλα μου γλυκιά, υπομονή να κάνεις
ετούτο το φθινόπωρο, για πάντα πια με χάνεις.
