Όπως βγαίνω το πρωί απ’ το σπίτι
βήματα δικά σου ακούω στη σκάλα
γίνομαι τότε όλη μια τρεχάλα
να προλάβω την καρδιά πριν φύγει.
Πέντε βήματα μπροστά από μένα
η αγάπη πάντοτε πηγαίνει
στο περίπτερο τσιγάρα παίρνει
και ανάβει που και που κανένα.
Τον καπνό στην πλάτη της φυσάει
και εγώ βαθιά τον ανασαίνω
χρόνια από πίσω της πηγαίνω
χρόνια μέσα της δε με χωράει.
Όπως βγαίνω το πρωί στο δρόμο
τρέχω να προφτάσω τη μορφή σου
για να με φορέσω στο κορμί σου
μη γυρίζεις μόνος σου στον κόσμο.
Πέντε βήματα μπροστά από μένα
η ζωή μου πάντοτε πηγαίνει
στο περίπτερο τσιγάρα παίρνει
και ανάβει που και που κανένα.
Τον καπνό στην πλάτη της φυσάει
και εγώ βαθιά τον ανασαίνω
χρόνια από πίσω της πηγαίνω
χρόνια μέσα της δε με χωράει.
