Πεντόλιρα, πεντόλιρα,
αν ήτανε πεντόλιρα
τα ψεύτικά σου λόγια,
τι θα `χτιζα, τι θα `χτιζα,
παλάτια τώρα θα `χτιζα
μ’ ανώγεια και κατώγια.
Μα τι θα βγει, μα τι θα βγει,
που το `χω μετανιώσει,
αφού δε σ’ είχα απ’ την αρχή,
γνώση, στερνή μου γνώση.
Πεντόλιρα, πεντόλιρα,
αν ήτανε πεντόλιρα
όλα τα δάκρυά μου,
θ’ αρμάτωνα, θ’ αρμάτωνα,
μια θάλασσα θ’ αρμάτωνα
με τρίκαρτα δικά μου.
Μα τι θα βγει, μα τι θα βγει,
που το `χω μετανιώσει,
αφού δε σ’ είχα απ’ την αρχή,
γνώση, στερνή μου γνώση.
