Πέρα στα κάστρα του Γεντί
με κλείσανε μια χαραυγή
στο σκοτεινό το θάλαμο
με χέρια κλειδωμένα
με ρίξανε μια Κυριακή
αγάπη μου για σένα
Στενό που είναι το κελί
αυτή τη νύχτα τη θολή
μην κλαις μανούλα μου μην κλαις
και κλαίει κι ο Γεντί Κουλές
Μέσα στο κρύο στη βροχή
η μάνα μου ήρθε μοναχή
και μου ‘φερε τα ρούχα μου
ν’ αλλάξω στο κελί μου
μα εσύ δεν ήρθες να με δεις
και σπάραξε η ψυχή μου
Στενό που είναι το κελί
αυτή τη νύχτα τη θολή
μην κλαις μανούλα μου μην κλαις
και κλαίει κι ο Γεντί Κουλές
