Εσείς που πάντα χαίρεστε
αλλά δεν υποφέρεστε
και άγεστε και φέρεστε
και κρίνετε αναλόγως.
Τη χάρη να μου κάνετε
μέχρι εκεί που φτάνετε
στο στόμα σας μη πιάνετε
τον περί ου ο λόγος.
Δικά σας μέτρα και σταθμά
κρατούν τον κόσμο στα δεσμά
είναι η ψυχή σας χάλασμα
και κρίνετε αναλόγως.
Μ’αυτός που κάνει μόνος του
τα λάθη τα δικά του
ξύπνιο κρατάει το Θεό
και κλέβει τη φωτιά του.
Κι είναι το μαύρο πρόβατο
που διάλεξε απ’ τη φύση
το πιο βαθύ σημάδι του
ο έρωτας ν’ αφήσει.
Εσείς που επιβιώσατε
σβήσατε και φουντώσατε
τον κόσμο ματαιώσατε
ξανά στο πάρα-τρίχα.
Όλα τα ξεπεράσατε
νικήσατε ότι χάσατε
μα όμως δεν πεινάσατε
για του Θεού την ψίχα.
Εσείς του κόσμου αρπακτικά
περνάτε για αφεντικά
μα είσαστε τα δουλικά
στου θάνατου την προίκα.
Μ’αυτός που κάνει μόνος του
τα λάθη τα δικά του
ξύπνιο κρατάει το Θεό
και κλέβει τη φωτιά του.
Κι είναι το μαύρο πρόβατο
που διάλεξε απ’ τη φύση
το πιο βαθύ σημάδι του
ο έρωτας ν’ αφήσει.
