Να ‘ξερες κάθε μου λέξη
τι καημός την κυβερνά
θα γινόσουνα πριν φέξει
ταίρι μου ξανά
Να ‘ξερες κάθε μου ελπίδα
πώς κρατιέται ζωντανή
δε θα ήσουν μια πατρίδα
τόσο μακρινή
Πέρνα με απέναντι στο φως
Μόνο για χάρη σου ανατέλλω
Απ’ το θυμό σου, φως μου, παραιτήσου
Κι έτσι όπως παίρνει ο άνεμος
του ναύτη το καπέλο
απόψε πάρε με μαζί σου
Να `ξερες όταν νυχτώνει
πώς λυγίζει η αντοχή
δε θα έπεφτες σαν χιόνο
πάνω στην ψυχή
Να ‘ξερες κάθε μου βήμα
πόσο λάθος με οδηγεί
δε θα ήσουνα το κύμα
που με ναυαγεί
