Φτερό στον άνεμο η σχέση μας και εσύ
σαν δολοφόνος που το θύμα του ποθεί
σε κυβερνάει η πλευρά σου η σκοτεινή
κοιμήσου ήσυχα κανείς δεν σ’ απειλεί.
Τρυπάω τα πλήθη για να πετάξω μακριά
μόνο η κακία πια μου κόβει τα φτερά
και κουβαλάω τα βουρκωμένα μυστικά
για σένα που όλο ποια κινείσαι εχθρικά.
Μα πως στην τρέλα να μιλήσω λογικά…
Πες, για μένα όποιο ψέμα εσύ θες
πες και εγώ για σένα με αλήθεια θα απαντήσω,
πες γιατί δεν έχω πια τις ίδιες αντοχές
φταις και δεν έχω ψυχή να συγχωρήσω
δες, έχουν τίμημα οι κακές επιλογές.
Τι να το κάνω ένα συναίσθημα ρηχό
γυρνάει γύρω από τον άδειο σου εαυτό
πως να μιλήσω, κατανόηση που να βρω
έχω χορτάσει από ξεσπάσματα ή θυμό.
Αυτός που μπαίνει μες την κόλαση βαθιά
αν επιζήσει και αν βγει πριν είναι αργά
τότε ίσως έχει μια πολύ ικανή καρδιά
και σαν και εμένα θα έχει να σου πει πολλά.
Μα πως στην τρέλα να μιλήσω λογικά…
Πες, για μένα όποιο ψέμα εσύ θες
πες και εγώ για σένα με αλήθεια θα απαντήσω,
πες γιατί δεν έχω πια τις ίδιες αντοχές
φταις και δεν έχω ψυχή να συγχωρήσω
δες, έχουν τίμημα οι κακές επιλογές.
