Όταν βραδιάζει στις παραισθήσεις μου
τα πάντα αλλάζουνε και όλα παίρνουν
τη μορφή τη δική σου
σκιές χορεύουνε μπροστά στα μάτια μου
σαν τα φαντάσματα μου σημαδεύουνε
την άδεια τη ζωή μου
Είσαι πάλι μπροστά μου
είσαι πάλι μπροστά μου
Πες μου πως γίνεται ακόμα να σε θέλω
πες μου πως γίνεται ακόμα να υποφέρω
πες μου πως γίνεται ακόμα να σε θέλω
πες μου πως γίνεται ακόμα να πεθαίνω
για σένα
Και να τα δάκρυα ξανά στα μάτια μου
κι όλα θολώνουνε και μες στο στήθος μου
η ανάσα δε μου φτάνει
κι οι αναμνήσεις που δεν πεθαίνουνε
το φως ανάβουνε μες στο μυαλό μου
κι ο ύπνος δε με πιάνει
Είσαι πάλι μπροστά μου
είσαι πάλι μπροστά μου
Πες μου πως γίνεται ακόμα να σε θέλω
πες μου πως γίνεται ακόμα να υποφέρω
πες μου πως γίνεται ακόμα να σε θέλω
πες μου πως γίνεται ακόμα να πεθαίνω
για σένα
