Φώτα σβησμένα, άδειο το σπίτι
Να `ξερες μόνο πόσο μου λείπει ένα χάδι σου
Φεύγουνε οι μέρες κι είπα θα αντέξω
Έκανα λάθος, έπεσα έξω
κι έκλαψα για την αγάπη σου
Πες μου πως μπόρεσες να φύγεις
χωρίς μια λέξη, ένα αντίο
και εγώ μονάχη να πληρώνω
λάθη που κάναμε κι οι δύο;
Πες μου πως μπόρεσες να αφήσεις
τη μοναξιά να με πληγώνει;
Που σ’ αγαπούσα δε μετανιώνω,
που σ’ αγαπάω με σκοτώνει
Σβήνω το χρόνο, γράμματα καίω
λάθη χρεώνω κι ύστερα λέω πως σε ξέχασα
Κλείσανε οι δρόμοι κι ήσουν το τέρμα
Όλα δικά σου, σώμα και αίμα
στα έδωσα κι όμως σε έχασα
Πες μου πως μπόρεσες να φύγεις
χωρίς μια λέξη, ένα αντίο
και εγώ μονάχη να πληρώνω
λάθη που κάναμε κι οι δύο;
Πες μου πως μπόρεσες να αφήσεις
τη μοναξιά να με πληγώνει;
Που σ’ αγαπούσα δε μετανιώνω,
που σ’ αγαπάω με σκοτώνει
