Πες μας μαρ’ Πολυξένη
τι έχεις κι όλο κλαις,
πες μας μαρ’ Πολυξένη
τι έχεις κι όλο κλαις,
και το παράπονό σου
σ’ εμένα δεν το λες,
και το παράπονό σου
σ’ εμένα δεν το λες.
Τι να σου πω μανούλα μου,
τι να σου διηγηθώ,
τι να σου πω μανούλα μου,
τι να σου διηγηθώ,
από έρωτα δεν ξέρεις
κι από δικό σ’ καημό,
από έρωτα δεν ξέρεις
κι από δικό σ’ καημό.
Καλύτερα, αχ, κόρη μου
νεκρή να σε ιδώ,
καλύτερα, αχ, κόρη μου
νεκρή να σε ιδώ,
παρά τον Καλογιάννο
γαμπρό να τον ιδώ,
παρά τον Καλογιάννο
γαμπρό να τον ιδώ.
