Πες μου, πο υθα πας,
τι ζήτησες και στο `κρυψε η καρδούλα μου,
πες μου, που θα πας
και πως θα μάθεις άλλον ν’ αγαπάς,
πες μου, που θα πας,
δεν έμαθες εσύ να ζεις εφήμερα,
πες μου, που θα πας,
εσύ είσαι γεννημένη ν’ αγαπάς.
Όπου να πας, στ’ ορκίζομαι, θα φύγεις πικραμένη,
θα ψάχνεις για τον έρωτα και θα ζητάς φιλιά,
στη σκοτεινιά, χωρίς μιλιά και με παράπονο,
χωρίς ψυχή θα ψάχνεις για παρηγοριά,
στη σκοτεινιά, χωρίς μιλιά και με παράπονο,
χωρίς ψυχή θα ψάχνεις για παρηγοριά.
Πες μου, που θα πας,
που σ’ έχω συνηθίσει με τα χάδια μου,
πες μου, που θα πας,
σε ρώτησε αυτός που αγαπάς,
πες μου, που θα πας,
ποιόν άλλον θ’ αντικρίσουνε τα μάτια σου,
πες μου, που θα πας,
συνήθισες εμένα ν’ αγαπάς.
Όπου να πας, στ’ ορκίζομαι, θα φύγεις πικραμένη,
θα ψάχνεις για τον έρωτα και θα ζητάς φιλιά,
στη σκοτεινιά, χωρίς μιλιά και με παράπονο,
χωρίς ψυχή θα ψάχνεις για παρηγοριά.
