Απ’ την ώρα που `χεις φύγει,
είμαι μοναχός,
το παράπονο με πνίγει
και ο στεναγμός.
Όρκους και φιλιά και χάδια πώς τα ξέχασες,
με φαρμάκι, την καρδιά μου την εγέμισες,
έφυγες και, μαύρη πέτρα, πίσω έριξες,
πες μου, πες μου, πώς με ξέχασες,
πες μου, πες μου, πώς με ξέχασες.
Ούτε ένα γράμμα πήρα
απ’ το χέρι σου,
μου ‘χες πει πως μ’ αγαπούσες
κι ήμουν ταίρι σου.
Όρκους και φιλιά και χάδια πώς τα ξέχασες,
με φαρμάκι, την καρδιά μου την εγέμισες,
έφυγες και, μαύρη πέτρα, πίσω έριξες,
πες μου, πες μου, πώς με ξέχασες,
πες μου, πες μου, πώς με ξέχασες,
πες μου, πες μου, πώς με ξέχασες.
