Κι απόψε θα ξημερωθώ,
μες στα δάκρυά μου πάλι θα πνιγώ,
μες στα δάκρυά μου πάλι θα πνιγώ,
κοντά μου έλα, μην αργείς
ζωντανό αν θέλεις να με ξαναβρεις.
Πες μου τι σου έκανα
και μ’ έχεις δικασμένο,
μες στα μαύρα δάκρυα
μακριά σου να πεθαίνω,
ωχ, μακριά σου να πεθαίνω.
Για ‘μας κυλούσε η ζωή
σαν γλυκό τραγούδι βράδυ και πρωί,
σαν γλυκό τραγούδι βράδυ και πρωί,
ώσπου μια σκοτεινή βραδιά,
βρήκα ρημαγμένη κι άδεια τη φωλιά.
Πες μου τι σου έκανα
και μ’ έχεις δικασμένο,
μες στα μαύρα δάκρυα
μακριά σου να πεθαίνω,
ωχ, μακριά σου να πεθαίνω.
Κι απόψε θα ξημερωθώ,
μες στα δάκρυά μου πάλι θα πνιγώ,
μεςα στα δάκρυά μου πάλι θα πνιγώ
κι ένα θλιμμένο δειλινό,
θα σου πουν’ οι φίλοι ότι πια δεν ζω.
Πες μου τι σου έκανα
και μ’ έχεις δικασμένο,
μες στα μαύρα δάκρυα
μακριά σου να πεθαίνω,
ωχ, μακριά σου να πεθαίνω
