Περήφανος αετός ήσουν μεγαλωμένος
Μες τις ψυχές αυτών που ατσάλινα είχαν σώματα
Μα ήρθαν οι εχθροί κι είσαι πληγωμένος
Και αιμορραγούν στη πλάτη σου τα μαχαιρώματα
Ήταν τα μάτια σου υγρά κι βουρκωμένα
Ήταν το σώμα σου γεμάτο χαρακιές
Τα όνειρα σου χαμηλό φτερουγισμένα
Να ανεμοδέρνεσαι και πέφτοντας να κλαις…
Πέτα πολύ ψηλά, αετέ
Πέτα ψηλά, όσο ποτέ
Κι όσο θα πιάνεις ουρανό
Τόσο πιο λίγο θα πονώ
Πέτα ψηλά, βρε αετέ
Μη ξανά κλάψεις πια ποτέ
Πάλι με χρόνια με καιρούς
Ξαναγεννιόμαστε, μ’ ακούς?
Αετέ μου, να μ’ ακούς, να μ’ ακούς
Περίφανος αετός, έδωσες ανταλλάγματα
Πόνο και δάκρυα, αίμα, πληγές και τραύματα
Σου ‘παν οι βάρβαροι να ‘σαι γονατισμένος
Μα στη καρδιά σου δε τελειώσανε τα θαύματα
Τα μάτια σκούπισες από τα δάκρυα σου
Το βλέμμα κάρφωσες επάνω εκεί ψηλά
Σκοτείνιασε η γη από το ανάστημα σου
Και ξαναπέταξες πάλι για τα ψηλά
Πέτα πολύ ψηλά, αετέ
Πέτα ψηλά, όσο ποτέ
Κι όσο πιο ψηλά πετάς
Τόσο πιο λίγο θα πονάς
Πέτα ψηλά, βρε αετέ
Δε το ξεπέρασα ποτέ
Πάλι με χρόνια με καιρούς
Θ’ αναστηθούμε, να μ’ ακούς
Αετέ μου, να μ’ ακούς, να μ’ ακούς
