Πως το κάνεις, πως το κάνεις κι εδώ μένω;
Άλλα απ’ τα μάτια σου δεν έχω πιο δικό μου
μα ούτε απ’ το βλέμμα σου πιο ξένο.
Πόσα ζητάς για να φωνάξεις τ’ όνομά μου;
Να με κοιτάς σαν να με θέλεις
και να με παίζεις όπως ξέρεις;
Ξέρεις τι θέλω να σου πω;
Κάτι που μάλλον θα γελάσεις
Άμα δε μάθεις να χαϊδεύεις τις πληγές
δε θα σου φτάσει όλη η ζωή σου για να κλαις.
Σε βλέπω μόνη, λέω `’δεν είναι στα καλά της”
Ποιοι σε παράτησαν και θέλεις να τους δείξεις;
Μια πεταλούδα που δαγκώνει τα φτερά της
σε πλησιάζω και πεθαίνω να μ’ αγγίξεις
Μα η εικόνα σου παγώνει
μετά σε βλέπω πάλι μόνη
