Δεν έχω μάτια τώρα πια να σ’ αντικρίσω
δεν έχω χέρια να σ’ αγγίξουν τρυφερά.
Μόνο φωνή μου μένει για να τραγουδήσω
του έρωτα μας τη χαμένη τη χαρά.
Πεθαίνουμε λοιπόν δεν το κατάλαβες
τι σημασία έχει αν περπατάμε.
Πεθαίνουμε γιατί όσο κι αν ζήσαμε
δεν μάθαμε ακόμα να αγαπάμε.
Δεν έχω φίλου τώρα πια να σε φωνάξουν
δεν έχω δάκρυα να στάξουν σ’ αγκαλιές.
Χωρίς πυξίδα τα όνειρα μας θα βουλιάξουν
πάνω σε ξέρες από πέτρινες καρδιές.
Πεθαίνουμε λοιπόν δεν το κατάλαβες
τι σημασία έχει αν περπατάμε.
Πεθαίνουμε γιατί όσο κι αν ζήσαμε
δεν μάθαμε ακόμα να αγαπάμε.
