Αυτή η πολύχρωμη η πέτρα που σου μοιάζει
στα βασικά είναι σχεδόν αντίγραφό σου
Είναι περίεργα ψυχρή που με τρομάζει
και μου θυμίζει από γωνία το πρόσωπό σου
Μα δε με νοιάζει, δεν είν’ η πέτρα που σου μοιάζει και τρομάζω
Είναι που εσύ τόσο πολύ στην πέτρα μοιάζεις και σ’ αγκαλιάζω
Μα δε με νοιάζει, δεν είναι η πέτρα που σου μοιάζει και τρομάζω…
Αυτή η πολύχρωμη η πέτρα που σου μοιάζει
κρατάει βαθιά όλα όσα ήθελα να ζήσω
ν’ ακούς τον πόθο μου που χρόνια σε χαράζει
με τη φωτιά μέσα σου θέλω να ξυπνήσω
