Ποιος άγνωστος δρόμος μ’ έφερε ως εδώ
Ποια μάγια μ’ έκλεισαν στ’ αστραφτερό του βλέμμα
Έλα θεέ μου και χάρισε μου το τέρμα
Έναν αιώνιο ύπνο να τον ονειρευτώ
Κι όταν μείνει το σώμα άψυχο και νεκρό
Άσε στο χέρι μου μια πέτρα απ’ το φεγγάρι
Να ‘ρθει εκείνος μια νύχτα να την πάρει
Να τη φορέσει στον λαιμό του φυλαχτό
Κι αν κάποτε νιώσει μοναξιά
Κι αν κάποτε για λίγο νιώσω μόνη
Δώσ’ μου Θεέ μου μια ανάσα ζωής
Να τον πάρω αγκαλιά για λίγο ακόμη
