Πέτρινο λουλούδι η αγάπη σου
ήλιος παγερός η ομορφιά σου
ψεύτικες απάνθρωπες οι πράξεις σου
ψεύτικος κι ο πόνος της καρδιάς σου.
Πόνεσα και κλαίω για τη χάρη σου
μα να κλάψεις θα `ρθει κι η σειρά σου
Δε θ’ αργήσει, δε θ’ αργήσει
της ζωής ο νομός ο σκληρός.
Θα κρίνει την ένοχη καρδιά σου αυστηρά
θα σε βρει του χρόνου η φθορά.
Θα κρίνει την ένοχη καρδιά σου αυστηρά
και θα ζητιανέψεις τη χαρά.
Άξαφνα θα `ρθούνε τα γεράματα
τότε θα χαθούν κι οι κατακτήσεις.
Μια νυχτερίδα στα χαλάσματα
δε θα βρίσεις τόπο ν’ ακουμπήσεις.
Γύρω σου θα νιώθεις τα φαντάσματα
και το εαυτό σου θα μισήσεις.
Δε θ’ αργήσει, δε θ’ αργήσει
της ζωής ο νομός ο σκληρός.
Θα κρίνει την ένοχη καρδιά σου αυστηρά
θα σε βρει του χρόνου η φθορά.
Θα κρίνει την ένοχη καρδιά σου αυστηρά
και θα ζητιανέψεις τη χαρά.
