Πριν φύγει
η πρώτη νύχτα μου μαζί τους
όσοι μ’ αγάπησαν,
άοπλη μ’ άφησαν
να δικάζομαι
στο μύθο της ζωής τους.
Αχ, εκκλησάκια μου
σβηστά χρονάκια μου
δεν βρέθηκε κανένας
ν’ ανάψει ένα κερί.
Κι όλοι οι πόθοι μου
γίνανε φόβοι μου
και κλείδωσα την πόρτα μου
πετώντας το κλειδί.
Στο πρώτο
και μοιραίο μας ταξίδι
κι εσύ με ράγισες
και ας μ’ αγάπησες
με φυλάκισες
σε ένα δαχτυλίδι.
