Τι ήθελα να βάλω εγώ νταλγκά,
να σε γνωρίσω και να σ’ αγαπήσω,
μοναχός μου θα ‘ταν πιο καλά,
παρά μ’ εσένα, τον μπελά.
Πήραν τα μυαλά σου αέρα
και μου κάνεις τη ζημιά,
μ’ έναν άλλονε, μια μέρα,
την κοπανάς.
Φεύγεις, σατράπισσα, τσάμπα σ’ αγάπησα,
γιατί σε νόμιζα κυρία,
σκάρτα ‘ξηγήθηκες, δε με λυπήθηκες,
μα θα σου βρω την τιμωρία.
Σ’ έντυσα μέσ’ στα μεταξωτά
και σου ‘χα όλα σου τα μεγαλεία,
μα εσύ, αχάριστη καρδιά,
μου άνοιξες πληγή βαθιά.
Πήραν τα μυαλά σου αέρα
και μου κάνεις τη ζημιά,
μ’ έναν άλλονε, μια μέρα,
την κοπανάς.
Φεύγεις, σατράπισσα, τσάμπα σ’ αγάπησα,
γιατί σε νόμιζα κυρία,
σκάρτα ‘ξηγήθηκες, δε με λυπήθηκες,
μα θα σου βρω την τιμωρία.
