Πήρες πια τα μάτια σου
τα ζεστά σου χείλη
πήρες και την σκέψη μου
κι ούτε μ’ αγαπάς.
Κι ούτε λίγα δάκρυα
ούτε ένα μαντήλι
πήρες και τον ίσκιο σου
κι έφυγες και πας
Είμαι για θλίψη είμαι για κλάμα
κι όλο τον κόσμο τόνε μισώ
τώρα δε θέλω ούτε να βλέπω
ούτε ν’ ακούω ούτε να ζω
