Πικρά τα λόγια που σου ταιριάζουν
και με ντροπιάζουν δυστυχώς.
Αχ! Ποιος να μου `λεγε μα ποιος
να σε ξεχάσω.
Μέσα στα μάτια σαν σε κοιτούσα
και σε ρωτούσα αν μ’ αγαπάς,
έβλεπα πως όλα για μας
είναι χαμένα.
Ποιος το πιστεύει αν δε σε ξέρει
πως ένας ήλιος φωτεινός
είναι ένας τάφος σκοτεινός.
Πως να το πίστευε κανείς αν δε σε ξέρει,
αν δε σε ξέρει….
Πικρά τα λόγια που σου ταιριάζουν
και με ντροπιάζουν δυστυχώς.
Αχ! Ποιος να μου `λεγε μα ποιος
να σε ξεχάσω.
Βαρύ το δείλι που με σκεπάζει
και δε με νοιάζει αν θα χαθώ.
Χαμένη είμαι σαν βρεθώ
στην αγκαλιά σου.
