Εμένα δε με δείλιασες
ντουνιά με το φαρμάκι
εσύ στο ζόρι το ‘ριξες
κι εγώ στο τραγουδάκι.
Πικρό ποτήρι είν’ η ζωή
φαρμάκι μες στο στόμα
μικρές και λίγες οι χαρές
κι όμως μέσα στις συμφορές
θέλεις να ζεις ακόμα.
Κι αν το γυρέψει η θύμηση
παλιούς καημούς ν’ ανάψει
εγώ θ’ αντέχω, τ’ ορκίστηκα
ζωή μου μ’ έχεις κάψει.
