Πιο ψηλά κι απ’ τα βουνά
κι όλο πιο μακριά
ψάχνω το δρόμο μου
και ξανά
πέφτει βαριά η ζωή, σιδεριά
πάνω στον ώμο μου.
Άντε ξανά λοιπόν απ’ την αρχή
σα να ‘χω μόλις τώρα γεννηθεί
μέσα στη νύχτα έγινε το φως
κι απ’ το μηδέν ο πρώτος αριθμός.
Άντε ξανά λοιπόν απ’ την αρχή
σα να ‘χω μόλις τώρα γεννηθεί
απ’ το πηγάδι φαίνεται ουρανός
κι εκεί ψηλά γελάει κάποιος Θεός.
Πιο βαθιά κι απ’ την καρδιά
ζεσταίνω μια γωνιά
για την αγάπη μου
και ξανά
η παγωνιά ορμάει ξαφνικά
μες στο κρεβάτι μου.
