Κουρελής και δίχως φράγκο
κάθισα σε έναν πάγκο
μόνος μου παραμιλάω
και την τύχη μου ρωτάω.
Τι έφταιξα και βρίσκομαι
μες στης ζωής τα θύματα
μανούλα μου, μανούλα μου
πληρώνω ξένα κρίματα.
Με προσκέφαλο τα χέρια
πλάγιασα κάτω απ’ τ’ αστέρια,
ζήλεψα την πλάση ετούτη
κι ονειρεύομαι τα πλούτη.
Τι έφταιξα και βρίσκομαι
μες στης ζωής τα θύματα
μανούλα μου, μανούλα μου
πληρώνω ξένα κρίματα.
