Κόβω τη θάλασσα στα δυο
κι ανοίγω μονοπάτι
στην αγκαλιά μου να ‘ρθεις ξανά
απ’ το βυθό του χάρτη
Να σταματήσεις τις ψευτιές
πως θέλεις να γυρίσεις
μα δήθεν πως ο Κύκλωπας
προβάλλει αντιρήσεις
Στρέφω το πρόσωπο ψηλά
στου ουρανού το θόλο
να δεις τη θλίψη των ματιών
μέσα από δορυφόρο
Να περιμένω άδικα
ξεθώριασε η μνήμη
αυτή η πλάνα ξενιτιά
πόσους δεν καταπίνει
