Παρηγοριά ζητούσα κάθε βράδυ
γυρίζοντας μονάχος στο σκοτάδι
που μ’ άφησες χωρίς καμιά συμπόνια
αγάπες τόσες μου ‘ταζες αιώνια.
Να μη νομίσεις όμως πως με νοιάζει
κι αν μου βάζεις μες στην καρδιά μαράζι,
εσύ μια μέρα θα το μετανιώσεις
γι’ αυτό το σφάλμα σου άπιστη θα λιώσεις.
Μα τότε θα ‘ναι αργά κακιά πλανεύτρα
και της καρδιάς μου άπονη και ψεύτρα
με μια άλλη εγώ θε να γυρνώ τα βράδια
και συ θα μένεις μόνη δίχως χάδια.
