Μέσα στη βροχή μέσα στο δάκρυ
ξανά σε ζητάω ακριβή μου στιγμή
να σε δω λαχταράω.
Πληγωμένη ψυχή μου
πως μπορείς τη φωτιά
πως μπορείς και αντέχεις ξανά.
Άδεια κι έρημη η γη μου
ποιος θα μείνει εδώ
να μοιράσω τον πόνο στα δυο.
Μόνη πάλι εγώ.
Τρέχουν τα παλιά πίσω απ’ το τζάμι
θολό το τοπίο τα δικά σου φιλιά
να ’χα τώρα στο κρύο.
Πληγωμένη ψυχή μου
πως μπορείς τη φωτιά
πως μπορείς και αντέχεις ξανά.
Άδεια κι έρημη η γη μου
ποιος θα μείνει εδώ
να μοιράσω τον πόνο στα δυο.
Μόνη πάλι εγώ.
