Ξέρω γιατί ήμουν πάντα μόνος
πόσο πολύ πληγώνει μια γιορτή
ξέρω τι είναι ο άδειος δρόμος μες στο χιονιά
και να ‘ναι Κυριακή.
Γι’ αυτό τις τσέπες θα γεμίσω απόψε όνειρα
κι εσύ το άσπρο σου φουστάνι θα φορέσεις
και στην καρδιά μου που την βρήκες στα λασπόνερα
να δεις πως μέσα της για πάντα θα χωρέσεις.
Ξέρω γιατί ήμουν πάντα μόνος
πόσο πολύ πληγώνει η μοναξιά
ξέρω τι είναι άδειος δρόμος
μες στο βοριά χωρίς Πρωτομαγιά.
Γι’ αυτό τις τσέπες θα γεμίσω απόψε όνειρα
κι εσύ το άσπρο σου φουστάνι θα φορέσεις
και στην καρδιά μου που την βρήκες στα λασπόνερα
να δεις πως μέσα της για πάντα θα χωρέσεις.
