Πώς να φύγω να ξεχάσω, είμαι αίμα σου,
μ’ έκανες να συνηθίσω και το ψέμα σου,
όποιο δρόμο να τραβήξω, όπου να σταθώ,
όσο και να με πικραίνεις πάλι εγώ θα σ’ αγαπώ.
Αφού εσύ δε μ’ αγαπάς, τι περιμένεις, τι ζητάς,
χτύπα ακόμα πιο βαθιά την πονεμένη μου καρδιά.
Πλήγωσέ με, σκότωσέ με, σκότωσέ με να σωθώ,
αφού τώρα στην καρδιά σου είμαι βάρος σου εγώ.
Κι αν θα κάψεις τα παλιά μας τα ενθύμια
θα θυμάσαι την αγάπη μου την τίμια,
δεν σου κράτησα κακία ούτε σε μισώ,
κι από το γκρεμό που πέφτω σου φωνάζω σ’ αγαπώ.
Αφού εσύ δε μ’ αγαπάς, τι περιμένεις, τι ζητάς,
χτύπα ακόμα πιο βαθιά την πονεμένη μου καρδιά.
Πλήγωσέ με, σκότωσέ με, σκότωσέ με να σωθώ,
αφού τώρα στην καρδιά σου είμαι βάρος σου εγώ.
