Τα δικά σου ίχνη βρήκα
μες στο δρόμο το δικό μου
στον κρυφό προορισμό μου
ήσουνα εκεί,
και μοιράζομαι μαζί σου
φανερά και μυστικά μου
το μισό το πάπλωμά μου
κι ό,τι χρειαστεί.
Ποια είσαι, ουρανός ή φυλακή μου
ή μήπως η μεγάλη ανατροπή μου
ποια είσαι, η ζωή μου είσαι, μήπως,
ή είσαι μια συνήθεια κι ένας ύπνος,
ποια είσαι.
Όλα αυτά που μας γελάσαν
με ανταύγειες ασημένιες
και μετά μας γίναν έννοιες,
ζήσαμε μαζί,
όμως, τις μεγάλες νύχτες
που ζητάω να αλλάξω,
να ξεφύγω, να πετάξω
γίνεσαι σχοινί.
Ποια είσαι, ουρανός ή φυλακή μου
ή μήπως η μεγάλη ανατροπή μου
ποια είσαι, η ζωή μου είσαι, μήπως,
ή είσαι μια συνήθεια κι ένας ύπνος,
ποια είσαι.
