Πως να παρηγορηθώ;
δεν είσαι πια εδώ και πάω να τρελαθώ
αχ, οι νύχτες μου γεννάν
εικόνες που πονάν,
σε ψάχνουν και ρωτάν
Ποιο κρεβάτι σ’ αγκαλιάζει
και ποιο χάδι στο βράδυ σου βάζει φωτιά;
ποιο κρεβάτι, ποιο σεντόνι
και ποιο στόμα στο σώμα σου απλώνει φιλιά;
Και μόνο η σκέψη με βασανίζει
πως άλλο χέρι το κορμάκι σου αγγίζει
κι εγώ που ήμουν ο έρωτάς σου
δεν υπάρχω στην καρδιά σου!
Που τη δύναμη να βρω
να μη σε νοσταλγώ, να μη σ’ αποζητώ;
αχ, η ζήλια με κεντά,
αυτή κι η μοναξιά μου ανάβουν φυτιλιά!
