Μεσά στου πόνου τη φωλιά,
του στεναγμού την αγκαλιά
γεννήθηκα
και στο κρεβάτι του καημού,
στο στρώμα τ’ αναστεναγμού
κοιμήθηκα
Ποιο μονοπάτι να διαβώ,
ποιο δρόμο να τραβήξω
τη μοναξιά να μη θωρώ,
το πόνο μου να πνίξω
Απ’ τη καρδιά μου τη φτωχή,
η αγάπη πέρασ’ αστραπή
και χάθηκε
πικρό στ’ αχείλι μου φιλί
και μες στα μάτια τη βροχή
μου άφηκε
