Ποιο παράπονο, ποιος πόνος,
ποιος καημός σε τυραννά
και τα πίνεις πάντα μόνος
στης ταβέρνας τη γωνιά.
Μήπως σ’ έχουν κατατρέξει,
μήπως σ’ αδικήσανε
κι από την γλυκιά σου αγάπη
μήπως σε χωρίσανε.
Πες μου τι σε βασανίζει,
άνθρωπέ μου, στη ζωή,
πες μου τι σε απελπίζει
και πονάς βράδυ – πρωί.
Μήπως σ’ έχουν κατατρέξει,
μήπως σ’ αδικήσανε
κι από την γλυκιά σου αγάπη
μήπως σε χωρίσανε.
Πες μου το παράπονό σου,
τον καημό, τον πόνο σου
για να γίνω σύντροφός σου,
να μην είσαι μόνος σου.
Μήπως σ’ έχουν κατατρέξει,
μήπως σ’ αδικήσανε
κι από την γλυκιά σου αγάπη
μήπως σε χωρίσανε.
