Το πρωί στις τρεις η ώρα μες στην εθνική
πάω για Θεσσαλονίκη, λέω θα ‘σαι εκεί,
θα με περιμένεις, ίσως, κάτι να μου πεις,
πριν να γίνουν όλα μίσος κι έρημος σιωπής.
Ποιος δεν πόνεσε απ’ αγάπη, ποιος δεν έχει τρελαθεί,
ποιος δεν έχει κάνει λάθη, πες μου ποιος θα τ’ αρνηθεί,
ποιος δεν πόνεσε, στο λέω, τις στιγμές της μοναξιάς,
μη μου πεις αν φταις ή φταίω, πες μου μόνο αν μ’ αγαπάς.
Τ’ αυτοκίνητα περνάω και τα φορτηγά,
νιώθω τώρα πως με χίλια τρέχει η καρδιά,
απ’ το κινητό σε παίρνω και δεν απαντάς,
ίσως να κοιμάσαι, λέω, και δε μου μιλάς.
Ποιος δεν πόνεσε απ’ αγάπη, ποιος δεν έχει τρελαθεί,
ποιος δεν έχει κάνει λάθη, πες μου ποιος θα τ’ αρνηθεί,
ποιος δεν πόνεσε, στο λέω, τις στιγμές της μοναξιάς,
μη μου πεις αν φταις ή φταίω, πες μου μόνο αν μ’ αγαπάς.
