Ήταν κάποτε δική μας
αν θυμάσαι η χαρά
τώρα σέρνω μες στους δρόμους
τα σπασμένα μου φτερά
Ποιος μου πήρε την χαρά
και τα όνειρά μου τα φτωχά
Δεν αντέχω άλλο πια
την βαριά ετούτη μοναξιά
Πάρ’ τον πόνο σου και έλα
στην παλιά μας γειτονιά
μέσα στα ζεστά σου χέρια
λησμονώ την παγωνιά
