Ποιος το έχει το βοτάνι
που τη μοναξιά γιατρεύει,
ποιος το έχει να μου δώσει
πόσα θέλει, τι γυρεύει.
Τ’ αγοράζω όσο κι όσο
από `κείνη να γλιτώσω,
τ’ αγοράζω και το πίνω
κι ότι έχω του το δίνω.
Ποιος το έχει το βοτάνι
την καρδιά να μου γιατρέψει
να το πιω και να ξεχάσω
κι ότι θέλει ας γυρέψει.
Τ’ αγοράζω όσο κι όσο
από `κείνη να γλιτώσω,
τ’ αγοράζω και το πίνω
κι ότι έχω του το δίνω.
