Φυλακή είναι το μυαλό,
το κλειδί το έχεις πάνω σου.
Μου ζητάς να μην τρελαθώ,
που χάθηκες πριν έρθω να σε βρω.
Κι αναπνέει το κορμί,
μα εδώ κανείς δε ζει.
Σε ζητάω σαν μικρό παιδί,
μα ποιος μπορεί, ν’ αντέξει το “πολύ”.
Ποιος θεός μετράει αλλιώς
το “μαζί”, χωρίς εσένα.
Ποιος εχθρός μου στερεί το φως,
ποιο πρόσωπό σου ντύθηκε γκρεμός.
Ποιος θεός σαν τιμωρός,
κόβει εμάς, πριν γίνουμε ένα.
Ποιος θεός μετράει αλλιώς,
αντίστροφα για μένα, εντελώς.
Φυλακή είναι το μυαλό,
κι όλα εκεί, φρουροί κι απόδραση.
Λάθη εκεί, πλάι στο σωστό
και διάλεξες και πλήρωσα εγώ.
Τι ζητάς, αν δεν μπορείς
να βαδίσεις λίγα μέτρα,
τι μου λες “για πάντα εκεί”
και έρχεται του τέλους η στροφή.
