Που με πας, που με ταξιδεύεις
σαν στρατός σύνορα γυρεύεις.
Μη ρωτάς αν θα πολεμήσω,
δεν μπορώ όρκους να κρατήσω.
Μοιάζεις με πολεμιστή
που ποθεί τη μάχη για να νιώσει
και τη νύχτα στη σκηνή
κλαίει την ψυχή του να λυτρώσει.
Κι αν με πας όπου θες να φτάσεις
θα χαθώ και θα με ξεχάσεις.
Μη ζητάς πια καινούριο σώμα
είμαι εγώ από έρωτα και χώμα.
